Σχεδιασματα
Νο.01 - Μέσα στο αεροπλάνο προς Βρυξέλλες |
Κι όμως! Ο ίδιος ο αποτρεπτικός παράγοντας είναι πλέον αυτός που μου δίνει την άνεση να χαλαρώσω καθώς σχεδιάζω χωρίς να με απασχολούν τα λάθη. Και ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι το σωστό είναι απαραίτητα και όμορφο; Μήπως η “τυχαία” γραμμή του στυλού είναι και περισσότερο ειλικρινής (πιο εσωτερική;) από την προγραμματισμένη και συνειδητή γραμμή του μολυβιού που οδηγείται από την σκέψη, την επεξεργασία και την ξεκάθαρη πορεία που αυτό θα ακολουθήσει.
Νο.14 - Επιστροφή από Λούβεν |
Άλλωστε το πόσο “τυχαία” μπορεί να είναι μια γραμμή, εάν το εξετάσει κάποιος από ψυχαναλυτική προσέγγιση, είναι μεγάλη συζήτηση. Έχω την αίσθηση όμως ότι τα Σχεδιάσματα για μένα αποκτούν τη μορφή ενός ψυχαναλυτικού ημερολογίου που σκοπό έχουν την ανακούφισή μου μέσα από τη συναισθηματική “εκτόνωση” που προκύπτει όταν το τελικό σχέδιο αποκαλύπτεται. Ακόμα και εάν το αποτέλεσμα δεν μπορεί να ερμηνευθεί.
Νο.64 - Αεροπλάνο, Προς Δουβλίνο |
Η σχέση μεταξύ των Σχεδιασμάτων; Καμία! Άλλωστε πώς θα μπορούσα να βρω μια σχέση μεταξύ των σχεδιασμάτων όταν μου είναι δύσκολο να εντοπίσω οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των μορφών που συνυπάρχουν στο ίδιο το σχεδίασμα!
Νο.67 - Κεντρική πλατεία Τιθορέας |
Αρχίζω λοιπόν να μουτζουρώνω με πολύ αχνές και ανεπαίσθητες γραμμές το χαρτί μέχρι που κάποιες από αυτές γίνονται περισσότερο εμφανείς, θαρρείς πως "αναζητούν" περισσότερη σημασία για να αναδειχθούν από τις γειτονικές τους. Το λεπτό όριο όπου μια γραμμή από ισχνή γίνεται έντονη δεν το γνωρίζω και σίγουρα δεν μπορώ να το εξηγήσω. Σταδιακά, οι γραμμές σχηματίζουν μορφές και οι μορφές με τη σειρά τους γίνονται όγκοι. Οι όγκοι αποκτούν σκιές. Και κάποια στιγμή ορίστε που προκύπτει το τελικό Σχεδίασμα!
Το Σχεδίασμα δουλεύεται σε διάφορα μέρη και σίγουρα όχι σε ένα σχεδιαστήριο με τον “κατάλληλο” εξοπλισμό. Μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε ένα αμάξι και να ολοκληρωθεί σε μια καφετέρια. Μπορεί να γίνει παρουσία φίλων ή όταν είμαι μόνος. Ολοκληρώνεται πάντως όταν αισθανθώ ότι δεν έχω κάτι άλλο να κάνω ή όταν απλά κουραστώ να ζωγραφίζω!
Ένα Σχεδίασμα δεν είναι ένα προσχέδιο μιας καλά μελετημένης σκέψης. Τα στάδια ολοκλήρωσής του κάθε άλλο παρά προ-σχεδιασμένα είναι. Το εναρκτήριο λάκτισμα δεν πηγάζει από καμία συνειδητή σκέψη τη στιγμή που το στυλό ακουμπάει για πρώτη φορά το χαρτί. Ωστόσο, στην όλη διαδικασία ένας εξωτερικός παρατηρητής θα πιστέψει ότι ξέρω ακριβώς τι θέλω να σχεδιάσω. Ειλικρινά, δεν ισχύει κάτι τέτοιο! Βέβαια όσο “εξελίσσεται” η εικόνα και αποκτά ολοένα και περισσότερα στοιχεία, ο σχεδιασμός αρχιζει και αποκτά χαρακτήρα "ραφιναρίσματος" που βελτιώνει αισθητικά οι μορφές που εμφανίστηκαν.
Νο.74 - Αμάξι, καθοδον για Βόλο |
Ίσως τελικά το Σχεδίασμα να ανήκει σε μια κατηγορία από μόνο του, καθώς απολαμβάνω την διαδικασία χωρίς να ξέρω πού θα καταλήξει αφού δεν την έχω σκεφτεί εκ των προτέρων. Και τις περισσότερες φορές απολαμβάνω την διαδρομή και εκπλήσσομαι ευχάριστα από το αποτέλεσμα, άλλες πάλι όχι! Αλλά δεν πειράζει, αφού ο αυθορμητισμός οδηγεί σε απρόβλεπτες και συναρπαστικές περιπέτειες! Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται στον κόσμο της Τέχνης!
Νο.80 - Καφετέρια στη Θεσσαλονίκη |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου