Σχεδιασματα


Ποτέ δε φανταζόμουνα όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω ότι κάποια στιγμή θα αγαπήσω τη ζωγραφική με το στυλό. Με ένα ζωγραφικό μέσο που δεν σου επιτρέπει σφάλματα! Τρομακτικό και μόνο στην ιδέα ότι θα ολοκληρωθεί ένα σχέδιο που θα είναι γεμάτο λάθη, έτσι δεν είναι;


Νο.01 - Μέσα στο αεροπλάνο προς Βρυξέλλες

Κι όμως! Ο ίδιος ο αποτρεπτικός παράγοντας είναι πλέον αυτός που μου δίνει την άνεση να χαλαρώσω καθώς σχεδιάζω χωρίς να με απασχολούν τα λάθη. Και ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι το σωστό είναι απαραίτητα και όμορφο; Μήπως η “τυχαία” γραμμή του στυλού είναι και περισσότερο ειλικρινής (πιο εσωτερική;) από την προγραμματισμένη και συνειδητή γραμμή του μολυβιού που οδηγείται από την σκέψη, την επεξεργασία και την ξεκάθαρη πορεία που αυτό θα ακολουθήσει.

No.7 - Τρένο, καθοδόν για Λούβεν

Έτσι και το στυλό μού δίνει την ελευθερία να εμφανίσω μπροστά μου αβίαστα οτιδήποτε με απασχολεί χωρίς να μεσολαβεί ενδιάμεση σκέψη. Καμία τροχοπέδη, κανένας ενδοιασμός. Και φυσικά εάν η τελική εικόνα που θα αντικρύσω μού αρέσει, τότε πολύ ευχαρίστως σε δεύτερο χρόνο να επανασχεδιαστεί με μολύβι και ό,τι άλλο καλλιτεχνικό μέσο θα μου επιτρέψει να βελτιώσω την εικόνα κάνοντας διορθώσεις.

Νο.14 - Επιστροφή από Λούβεν

Άλλωστε το πόσο “τυχαία” μπορεί να είναι μια γραμμή, εάν το εξετάσει κάποιος από ψυχαναλυτική προσέγγιση, είναι μεγάλη συζήτηση. Έχω την αίσθηση όμως ότι τα Σχεδιάσματα για μένα αποκτούν τη μορφή ενός ψυχαναλυτικού ημερολογίου που σκοπό έχουν την ανακούφισή μου μέσα από τη συναισθηματική “εκτόνωση” που προκύπτει όταν το τελικό σχέδιο αποκαλύπτεται. Ακόμα και εάν το αποτέλεσμα δεν μπορεί να ερμηνευθεί.

Νο.64 - Αεροπλάνο, Προς Δουβλίνο

Η σχέση μεταξύ των Σχεδιασμάτων; Καμία! Άλλωστε πώς θα μπορούσα να βρω μια σχέση μεταξύ των σχεδιασμάτων όταν μου είναι δύσκολο να εντοπίσω οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των μορφών που συνυπάρχουν στο ίδιο το σχεδίασμα! 

Νο.67 - Κεντρική πλατεία Τιθορέας 

Αρχίζω λοιπόν να μουτζουρώνω με πολύ αχνές και ανεπαίσθητες γραμμές το χαρτί μέχρι που κάποιες από αυτές γίνονται περισσότερο εμφανείς, θαρρείς πως "αναζητούν" περισσότερη σημασία για να αναδειχθούν από τις γειτονικές τους. Το λεπτό όριο όπου μια γραμμή από ισχνή γίνεται έντονη δεν το γνωρίζω και σίγουρα δεν μπορώ να το εξηγήσω. Σταδιακά, οι γραμμές σχηματίζουν μορφές και οι μορφές με τη σειρά τους γίνονται όγκοι. Οι όγκοι αποκτούν σκιές. Και κάποια στιγμή ορίστε που προκύπτει το τελικό Σχεδίασμα!

Νο.79 - Χωράφι στην Πέλλα

Το Σχεδίασμα δουλεύεται σε διάφορα μέρη και σίγουρα όχι σε ένα σχεδιαστήριο με τον “κατάλληλο” εξοπλισμό. Μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε ένα αμάξι και να ολοκληρωθεί σε μια καφετέρια. Μπορεί να γίνει παρουσία φίλων ή όταν είμαι μόνος. Ολοκληρώνεται πάντως όταν αισθανθώ ότι δεν έχω κάτι άλλο να κάνω ή όταν απλά κουραστώ να ζωγραφίζω!

Νο.76 - Ξενοδοχείο Χαλκηδόνα

Ένα Σχεδίασμα δεν είναι ένα προσχέδιο μιας καλά μελετημένης σκέψης. Τα στάδια ολοκλήρωσής του κάθε άλλο παρά προ-σχεδιασμένα είναι. Το εναρκτήριο λάκτισμα δεν πηγάζει από καμία συνειδητή σκέψη τη στιγμή που το στυλό ακουμπάει για πρώτη φορά το χαρτί. Ωστόσο, στην όλη διαδικασία ένας εξωτερικός παρατηρητής θα πιστέψει ότι ξέρω ακριβώς τι θέλω να σχεδιάσω. Ειλικρινά, δεν ισχύει κάτι τέτοιο! Βέβαια όσο “εξελίσσεται” η εικόνα και αποκτά ολοένα και περισσότερα στοιχεία, ο σχεδιασμός αρχιζει και αποκτά χαρακτήρα "ραφιναρίσματος" που βελτιώνει αισθητικά οι μορφές που εμφανίστηκαν. 

Νο.74 - Αμάξι, καθοδον για Βόλο

Ίσως τελικά το Σχεδίασμα να ανήκει σε μια κατηγορία από μόνο του, καθώς απολαμβάνω την διαδικασία χωρίς να ξέρω πού θα καταλήξει αφού δεν την έχω σκεφτεί εκ των προτέρων. Και τις περισσότερες φορές απολαμβάνω την διαδρομή και εκπλήσσομαι ευχάριστα από το αποτέλεσμα, άλλες πάλι όχι! Αλλά δεν πειράζει, αφού ο αυθορμητισμός οδηγεί σε απρόβλεπτες και συναρπαστικές περιπέτειες! Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται στον κόσμο της Τέχνης!


Νο.80 - Καφετέρια στη Θεσσαλονίκη


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις