Ο ΜΕΝΙΟΣ μέσα στο ΣΠΙΤΙ !

Ο ΜΕΝΙΟΣ πίσω από το ΣΠΙΤΙ ! 

Ξεκίνησα να κάνω τον ΜΕΝΙΟ μετά από μία έντονη ανησυχία που είχα για το ότι γίνονται πράγματα γύρω μου και εγώ μένω αμέτοχος! Φυσικά, κάνοντας καθημερινά κόμικ στριπάκια δεν μάχεσαι με τον Ιο, αλλά πιστεύω ότι ο καθένας αντιμετωπίζει τα προβλήματα του με τον δικό του τρόπο. Μάλιστα στην συγκεκριμένη περίοδο το ότι έμενα μέσα στο σπίτι ζωγραφίζοντας προφανώς και με βοήθησε ψυχολογικά γιατί ήταν η καθημερινή μου δημιουργική απασχόληση!
Μεταξύ μας, ενώ το λοκ ντάουν έληξε στις 53 μέρες, έμεινα παρέα με τον Μένιο μέσα στο σπίτι άλλες 2 για να προλάβω να ολοκληρώσω τις ιστορίες!

Όσον αφορά την διαδικασία δημιουργίας του φανζίν:

• Για να μην βαριέμαι-πλήττω από την διαδικασία, χρησιμοποίησα διαφορετικά μέρη του σπιτιού για να κάνω τον Μένιο: σαλόνι για σενάριο, κουζίνα για γράψιμο του κειμένου, γραφείο για “εκτέλεση” (μολύβια, μελάνια, ψηφιακή επεξεργασία).
• Έγινε μαζική παραγωγή: καθημερινό κόψιμο των “σελίδων”, βοηθητικές γραμμές για κείμενο κλπ. Έφτιαχνα κατακόρυφες λωρίδες, παρόλο που το στριπάκι έχει οριζόντιο προσανατολισμό γιατί έτσι είχα λιγότερη φύρα στα χαρτιά (50x70cm) που είχαν μείνει στο σπίτι μου. Φοβόμουνα ότι λόγω καραντίνας, δεν θα μου έφτανε το χαρτί!
• Το σενάριο γραφόταν διαρκώς σε ένα τετράδιο, το οποίο και ανά τακτά διαστήματα ξαναδιάβαζα για να κάνω διορθώσεις, αλλαγές και κυρίως για να ελαχιστοποιήσω το κείμενο. Η πρώτη γραφή γινόταν πάντα το πρωί με καθαρό μυαλό αλλά η έμπνευση προέκυπτε καθώς έπλενα τα πιάτα ή καθάριζα το σπίτι!
• Για τον σχεδιασμό των ηρώων, υιοθετήθηκε η τεχνοτροπία της καρικατούρας (και όχι η ρεαλιστική απεικόνιση) για να μπορεί να συσχετισθεί-ταυτισθεί περισσότερος κόσμος και φυσικά να σχεδιάζεται πιο εύκολα και γρήγορα (ήταν μια πολύ απαιτητική διαδικασία η καθημερινή ολοκλήρωση της ιστορίας!).
• Οι παντόφλες ήταν μεγάλου μεγέθους και ανθρωπόμορφες (με μάτια και στόμα!) ώστε να αποκτήσουν χαρακτήρα-προσωπικότητα και με την σιωπηλή συμπεριφορά τους να συμμετέχουν ενεργά σε κάθε ιστορία. Ο ένας ήταν ο χαρούμενος και ο άλλος ο γκρινιάρης! 
• Το πιο δύσκολο μέρος της διαδικασίας ήταν πως θα βρω το κατάλληλο τίτλο τραγουδιού/ βιβλίου/ ταινίας στο T-Shirt για να ταιριάξει με την κάθε ιστορία. 
• Διάλεξα μία χρωματική παλέτα με τα βασικά χρώματα: Μπλε (ψυχρό) για το φόντο (δεν ζούσε σε ένα περιβάλλον που περνούσε καλά), χρώμα δέρματος και παντόφλας περίπου τα ίδια (για να γίνει η ταύτιση μεταξύ τους ως ζωντανοί οργανισμοί), έντονο ροζ με κόκκινες καρδούλες για να δείξω την οικειότητα μέσα στο σπίτι.
• Έδειχνα το πέρασμα του χρόνου και την εγκατάλειψη από την μεριά του Μένιου (ανά 7 ιστορίες) με την “αύξηση” στα γένια του.
• Έδωσα βαρύτητα στις συναισθηματικές εκφράσεις του προσώπου του και στα λόγια ενώ διατηρούσα επίτηδες τα υπόλοιπα στοιχεία της βινιέτας σταθερά (ίδιο φόντο, ρούχα).
• Το κείμενο (διάλογοι, σκέψεις) έγινε χειρόγραφα για να προσδίδει ένα επιπλέον στοιχείο της ταυτότητας του καλλιτέχνη (αν και πιο απαιτητικό και χρονοβόρο στην υλοποίηση του!). Μόνο ο τίτλος “Μένιος στο Σπίτι” ήταν ο ίδιος.
• Επειδή ο ήρωας “επαναλαμβάνεται” καθημερινά, τα λόγια του αποκτούσαν βαρύνουσα σημασία!
• Έγινε και σε αγγλική μετάφραση για τους φίλους μου στο εξωτερικό!
• Ο Μένιος (μετά από σχεδόν 4 χρόνια) τυπώθηκε σε 30 συλλεκτικά αντίτυπα και έτσι μού τέθηκε το μεγάλο ερώτημα: “Σε ποιους 30 θα δώσω τον Μένιο”!

Και κάποιες γενικές σκέψεις

• Το χιούμορ είναι ένα από τα καλύτερα “οχήματα” για να μεταφέρεις μηνύματα: Ευχάριστο αρχικά και με πολλαπλές αναγνώσεις (για όποιον εμβαθύνει). Σε συνδυασμό με το βασικό χαρακτηριστικό του comic strip (λίγα καρέ), θαρρώ πως είναι είναι ένα πάντρεμα πολύ ουσιαστικό!
• Είχα μία πίεση ότι πρέπει να κάνω κάτι και το μόνο εργαλείο που ξέρω καλά είναι η ζωγραφική. Άρα αποφάσισα να μιλήσω για οτιδήποτε με απασχολεί μέσα από την συμπεριφορά του Μένιου. Προφανώς και ο Μένιος έλεγε αυτά που εγώ σκεφτόμουνα!
• Εννοείται ότι μέσα από το feedback και τα LIKE ένιωσα ότι έχω “αξία” (η πολυπόθητη επιβεβαίωση!), αφού κλεισμένος στο σπίτι δεν είχα καμία ουσιαστική επικοινωνία με τον έξω κόσμο!
• Τέλος, μέσα από κάθε ιστορία, τα σχόλια και οι αντιδράσεις των φίλων μου με βοήθησαν να καταλάβω σε τι μήκος κύματος εκπέμπουν. Άλλωστε, η ερμηνεία της Τέχνης αναδεικνύει την προσωπικότητα-ιδιοσυγκρασία ΚΑΙ του ερμηνευτή!

Για όποιον θέλει να τον ξαναδιαβάσει πλέον με άλλο μάτι (λινκ):
Flipbook